31 mei - zoo en niet anders.

Gisteren “moest” schoonmama Yum naar Antwerp Expo voor haar (vierde) boosterprik en op de terugweg passeerden we de dierentuin, dus … Een bezoek aan de zoo van Antwerpen is altijd een beetje vakantie, het blijft verbluffend om te zien wat ze allemaal verwezenlijkt hebben op zo’n relatief kleine oppervlakte midden in het centrum van de stad.

Voor veel mensen die op een appartementje wonen zonder tuin is dit dé plek om tot rust te komen, al is dat niet altijd even eenvoudig. Soms – zoals gisteren – wordt het hele gebeuren ingepalmd door grote groepen schoolkinderen die voor het nodige lawaai zorgen maar uiteindelijk viel het allemaal wel mee.

Bij de apen ging het er wilder aan toe, net toen wij er waren brak er bij de chimpansees een groot gevecht uit. Bijt- en schaafwonden waren het gevolg en eentje had zijn arm flink bezeerd of zelfs gebroken. Het ging allemaal heel snel en na twee minuten waren enkel nog een paar bloeddruppels de stille getuigen van wat er gebeurd. De vechtersbazen werden door de medewerkers van de zoo apart gezet en de dierenarts zou de schade komen opmeten.

Er waren trouwens meer beesten actiever dan normaal, vooral bij de slangen en andere reptielen. In normale omstandigheden kan je daar uren kijken zonder ze één centimeter te zien bewegen. Gisteren werd er vrolijk rondgewandeld en – gekropen door een aantal geschubde exemplaren.

De shows met dolfijnen en aanverwante zeebeesten horen al lang tot het verleden maar als de zeeleeuwen eten krijgen gebeurt dat toch nog altijd met de nodige kunstjes. Ik vind het ook heel erg dat ze niet in alle vrijheid kunnen zwemmen maar volgens mij vinden ze het helemaal niet erg om kunstjes te vertonen als ze hun vismaaltijd krijgen.

Vandaag was een rustige dag en eindelijk kon ik een paar wandelschoenen op de kop tikken bij Decathlon.

29 mei - "gewerkt".

Vrijdag en zaterdag werd er gewandeld en gefietst. Daarbij werden in totaal zo’n 20 caches gevonden. En, niet te vergeten : we hebben gewerkt. Tijdens onze afwezigheid afgelopen winter had de groendienst van de camping de struik gesnoeid die ons afschermde van de wandelweg achter de omheining. Daardoor zaten we nu meer in het zicht van de voorbijgangers en dat vonden we niet zo prettig. We hadden vorige week zo’n groene afschermdoek gekocht en die is nu netjes aan de omheining vastgemaakt, iedereen tevreden. De bedoeling was om vandaag nog een aantal extra te vinden maar het weer was te wisselvallig en vooral te koud door de wind. Teer Spaans velletje gekweekt hé … Om terug op krachten te komen was Fratelli een prima keuze.

26 mei - uitzonderlijk lekker.

De organisatie van Theater aan ‘t Water had geen beter weekend kunnen uitkiezen want maandag en dinsdag gingen de hemelsluizen weer helemaal open. Gisteren terug droog en op uitstap. Een lichte paniek overviel mij toen we boven kwamen op de Groenplaats na een ritje met de metro. Geen kraampjes, geen verkopers – niets te zien. Had ik mij vergist in de datum van Brocantwerpen en ging Carina mij weer kunnen uitlachen vanwege mijn verstrooidheid ? Even nakijken op de slimme telefoon bracht redding : we moesten niet op de Groenplaats maar op de Grote Markt zijn. Slechts een halve reden om mij uit te lachen dus …

Lang duurde ons bezoek aan de antiekmarkt niet, er stond een venijnig koude wind en dus wandelden we de Hoogstraat in voor een beetje beschutting. Aan de Sint-Jansvliet keken we even naar de basketballende jeugd en gingen een koffie drinken. Tijdens de terugweg over de Meir gingen we hier en daar binnen om een paar wandelschoenen voor mij te kopen maar ik vond niks naar mijn goesting. Carina ging wel met een paar sandalen naar huis. Intussen was het 17u30 geworden en moest er aan avondeten gedacht worden. In de stad blijven of afzakken naar de camping en zelf iets maken ? We namen alvast de bus naar de Sint-Job, dan konden we onderweg nog een half uurtje nadenken.

Bij aankomst was de keuze snel gemaakt : de auto stond geparkeerd bij Brasserie den Baron en dat wilden we al langer eens uitproberen. Ook op een woensdagavond kan je hier blijkbaar niet zomaar binnen stappen zonder reservering maar we konden toch een tafeltje krijgen als we tegen 20u buiten zouden zijn. Daar konden we – met enige tegenzin – mee leven en we bestelden voor- en hoofdgerecht. We zouden dan wel zien of we nog tijd hadden voor een dessert.

Terwijl we zaten te eten vingen we een gesprekje op van onze restaurantburen die bij vrienden wilden gaan zitten om samen te kunnen eten en met een kleine verhuistruc kregen we ineens zeeën van tijd extra. Zonder tijdsdruk smaakten de gerechten dubbel zo lekker en werd het etentje verlengd met lekkere desserts. Goedkoop is het niet maar je krijgt wel waar voor je geld. De keuken mag gerust innovatief genoemd worden (kijk eens op https://brasseriedenbaron.be/kaart/menukaart/ en je smaakpapillen worden langs alle kanten verwend. Hier komen we zeker nog een keertje terug.

Vandaag hebben we een hele tijd getwijfeld : naar Sfinks Mundial of naar de feestmarkt in Deurne of gewoon een beetje wandelen hier in het bos. Uiteindelijk werd voor de feestmarkt op de Lakborslei gekozen en het was daar best gezellig. Dé attractie was de verkoop/veiling van planten uit een vrachtwagen. Ook wij lieten onze centen rollen en kochten enkele Thaise orchideeën en een driestammige yuca. Benieuwd hoe lang ze in leven blijven.

Na de markt wilden we normaal gezien enkele caches in de buurt zoeken maar probeer dat maar eens met een halve palmboom onder je arm en drie bloempotten op je kop. We reden dan maar naar de schoonmama en gingen samen iets eten in de Lunch Garden.  Na het eten konden we toch nog een cache loggen in de buurt.

23 mei - weekendje Boom.

We hebben een fantastisch weekend achter de rug. Niet alleen door het mooie weer maar vooral door Theater aan ‘t Water. Ik had een hele tijd geleden Carina en “aangetrouwde” familie al warm gemaakt voor het programma en het was absoluut een schot in de roos. Voor Carina, Rayan en Jessy zou het dus de eerste keer zijn dat ze dit “festival” zouden bijwonen.

Ik was er al bij van de eerste keer op de Kaai van Boom maar de nieuwe locatie op het provinciaal domein De Schorre was helemaal anders. De Schorre is vooral bekend van boenke-boenke-tomorrowland maar is natuurlijk eerst en vooral een prachtige omgeving met heel veel ruimte. En ruimte, dat is iets wat de organisatie nodig heeft.

In elke uithoek werd het publiek verrast met trapeze artiesten, evenwichtsspecialisten, een namaak (maar oh zo schattig) nijlpaard, een eenhoorn, een olifant, zuiderse muziek, basketballers à la Harlem Globetrotters, trampoline jumpers, een roze kerk, straattheater enz enz. Er waren ook veel mobiele acts, er was ook een een groot “schorremorrie” terrein met een heleboel springkastelen en allerhande kinderanimatie.

De kwaliteit van het aangeboden eten oversteeg regelmatig het doorsnee festivalaanbod en dat alles aan redelijke prijzen. Maarrrrrrrr : de rijen aan de foodtrucks waren overdreven lang en een aantal kraampjes waren rond 18u al zo goed als uitverkocht, met de drank ging het al snel dezelfde richting uit. Bovendien moest je aanschuiven in een brandende zon met nul komma nul beschutting – een werkpuntje voor de volgende edities en momenteel met de mantel der liefde bedekt !

Toen het zaterdagavond donker werd zorgde de Bateau de Feu voor een feeëriek spektakel op het water en toen moest de echte afsluiter nog komen : Grupo Puja die op 40 meter hoogte een betoverende act brachten, gebaseerd op het verhaaltje van Le Petit Prince. Knap en ik denk vooral heel duur !

Gisteren gingen Carina en ik opnieuw naar Boom om te genieten van de tweede dag. Veel van de acts die we zaterdag misten konden we nu van ons lijstje schrappen maar er kwamen ook weer een aantal nieuwe attracties bij. Het bleef toch vooral bij rustig onderuit zakken in het gras of strandstoeltje. Geen simpele opgave want het was veel warmer dan gisteren én er was veel meer volk. Vooral de jongste generaties waren massaal opgedaagd voor de optredens van de Ketnet Band en Camille. Ik voelde me opeens weer heel oud : iedereen zong de liedjes mee en ik wist niet eens wie er op het podium stond.

Vanaf 19u begon het terrein stilaan leeg te lopen en reden we weer naar Sint-Job. De tienduizenden stappen die we tijdens het weekend hebben gewandeld zorgden er voor dat we snel in slaap vielen. Het aftellen tot volgend jaar kan beginnen !

16 mei - liever Union.

Zaterdagmiddag gingen we naar Antwerpen. Even abonnement van de dierentuin in orde gebracht en dan over de Meir richting Groenplaats. Er was veel volk op de been met het mooie weer maar de Nederlandse overrompeling zoals afgelopen winter was er gelukkig niet meer.

‘s Avonds werd het een gezellig ouderwetse televisieavond, kijken naar het songfestival en zelf punten geven aan al de muzikale onbenullen. De overwinning van Oekraïne stond in de sterren geschreven maar ik had liever Moldavië of Servië zien winnen. Langs de andere kant kan ik me niet voorstellen dat ik ooit een cd van één van de deelnemers zou kopen.

Gisteren hadden we keuze zat om onze dag te vullen : familiedag in het park, molenfeesten in Berendrecht, jeugdtornooi op “den Tuub” maar uiteraard werd dat alles naar de prullenbak verwezen want RAFC-FCB stond op het programma. Veel winnen of verliezen kon Antwerp niet meer maar de boeren uit Brugge van de landstitel houden is bijna zo goed dan hem zelf winnen. Spijtig genoeg is dat niet gelukt, ook al had Antwerp tegen de rust al 3-0 moeten voorstaan. De eindstand van 1-3 geeft een vertekend beeld maar het is wel de realiteit. Als Union volgende week zou winnen en Club Brugge verliest zijn laatste wedstrijd dan zouden ze – na een hele competitie zonder op de eerste plaats te staan – kampioen spelen met een half puntje voorsprong. Allemaal dank zij dat idiote play off systeem waar ongeveer niemand op zit te wachten. Ik weet het, het zijn de punten die tellen maar voor mij is Union de echte landskampioen.

14 mei - kroegentocht.

Gisteren werd in Hoboken een muzikale kroegentocht georganiseerd. Op 14 verschilllende locaties werd Antwerpse muziek gepresenteerd aan het publiek en dat allemaal gratis. Het zag er overal heel gezellig uit maar vermits het om veelal eerder kleine café’s gaat, was het niet altijd simpel om binnen een plaats te vinden.

Overal Antwerpse volksmuziek en blije gezichten, het is geen alledaags gebeuren ! Jeugdhuis JOH was – zoals het hoort – op de jongeren gericht en de zware hiphopbeats van oa Het Antwerps Vervolg en Sint Andries MC’s kon je tot buiten horen. In het Volkshuis konden we genieten van Half Zeven Donker, dat was een hele tijd geleden dat ik die nog eens had gezien maar zelfs na al die jaren kwam er een herkennend knikje van Jimmeke ‘t Slimmeke.

Katastroof kwam afsluiten in het Gravenhof en daar kwam echt veel volk op af. Het was even wennen aan Jos Smos zonder zijn eeuwige maatjes Zjuul Krapuul en Stef Bef. Het geheel klonk minder “vol” dan vroeger maar naarmate het concert vorderde werd het steeds beter en werd er ook steeds luider meegezongen/gebruld.

11 mei - op de camping.

Zondag zijn we nog bij Yum (mama van Carina) blijven slapen en maandag zijn we naar de camping in Sint-Job verhuisd. Alles had de winter prima overleefd maar er moest natuurlijk een hoop gestofzuigd en verlucht worden. Intussen werden een nieuwe gasfles geïnstalleerd en de koelkasten aangesloten. Gisteren waren de koelkasten perfect op temperatuur en konden ze gevuld worden. Naar de supermarkt dus en nu zit alles propvol. Vandaag kregen we bezoek van onze ex-buurvrouw Marianne en gingen we samen iets drinken bij Den Dremmel. Deze avond zijn we in het campingrestaurant iets gaan eten, nog altijd lekker eten aan een redelijke prijs.

8 mei - terug in België.

Deze ochtend vertrokken we naar het bos/park van Trangis, vlak bij het hotel. Hier lagen zes caches verborgen die we toch nog wilden vinden. Het grootste probleem was het park binnen geraken want net als gisteren was hier vandaag een bloemen- en plantenshow en om de kraampjes te beschermen was het park afgesloten en opende pas – samen met de show – om 10u. Zo lang konden wij niet wachten en met een beetje rondlopen en doen alsof je iedereen kent, kom je ook wel binnen.

Alle caches werden gevonden en er was nog tijd over om de tentoongestelde "groene dingen" te bewonderen. Om 11u startte ik de auto en zonder problemen reden we enkele uurtjes België binnen. Op de E17 dacht ik even dat we een verkeerde grens waren gepasseerd : de meerderheid van de kentekens was geel-zwart, Nederland dus. Die overvloed aan Nederlanders zorgden natuurlijk voor een file aan de Kennedytunnel. Het is elk jaar hetzelfde : Je rijdt door en/of langs mega grote steden als Barcelona, Parijs enz zonder enig oponthoud en als je Antwerpen nadert heb je prijs ! Ik had er speciaal voor gezorgd dat we op een zondag zouden aankomen om het drukke werkverkeer te ontlopen. Helpt dus niet ...

7 mei - Évreux.

Onze laatste tussenstop is Évreux, om 14u reden we de parking van hotel Comfort op en nog geen tien minuten later vertrokken we te voet richting centrum. Het was de bedoeling om onderweg hier en daar een cache mee te pikken maar het was ons dagje (weer niet). De collega-cachers kennen het wel : een plekje dat zo vies is dat je er zelfs met handschoenen niet aan wil beginnen, een bomma die maar aan haar raampje blijft kijken want uiteraard gedragen wij ons verdacht enz. Het ergste waren de gegeven coördinaten, die klopten bij veel caches langs geen kanten. Een afwijking van 5-10 meter vind ik nog aanvaardbaar maar hier ging het tot 30-40 meter ! Uiteindelijk vonden we nog een aantal caches maar onze aandacht ging toch vooral naar de mooie stad met schitterende gebouwen. We aten iets in een kebabzaak en wandelden terug naar het hotel.

6 mei - Vierzon.

Vandaag stond de langste etappe van de reis op het programma : 530 km, het grootste deel via de A75 – recht door het midden van Frankrijk dus en bijna allemaal gratis. Enkel aan het viaduct van Millau moet je je portemonnee bovenhalen.

Het was trouwens de eerste keer dat ik over de brug reed, ik betaal niet graag als er ook gratis alternatieven bestaan. Deze keer dus wel en we profiteerden er dan ook van om even te stoppen op de parking met zicht op het kunstwerk. Dat is iets wat veel mensen doen maar ik vraag me af hoeveel passanten ook binnen gaan in het informatiecentrum ? Moet je echt doen ! Het gebouw is werkelijk fantastisch, zowel van buiten als van binnen. Ik kon moet moeite weerstaan aan het aanbod in de aanpalende winkel.

Uiteindelijk waren we rond 16u in Vierzon. Ook hier pakten we na het inchecken de auto naar het centrum. Vierzon moet het vooral hebben van de idyllische plekjes aan het water. Overal ben je omgeven door kanaaltjes en riviertjes. Het stadje zelf is een typisch Franse stad zoals er honderden bestaan : rondhangende jeugd, lawaaierige brommertjes – weinig interssant.

5 mei - mooi stadje.

Ook de reis van vandaag verliep weer vlot maar van de beloofde zon hebben we niet veel gezien. Dat is ook niet nodig, als we in de namiddag nog wat kunnen wandelen zijn wij al tevreden. Rond 15u checkten we in bij het B&B hotel van Pézenas en omdat het centrum net iets te ver was om te wandelen namen we de auto tot het centrum. Wat een verrassing ! Pézenas is een uiterst gezellig stadje met een zeer groot aanbod aan winkeltjes met eigen creaties, antiek, snoepjes enz. Bovendien heeft het heel wat mooie gebouwen, we bleven maar fotogenieke plekjes ontdekken. Het zoeken naar caches werd even naar de achtergrond verwezen en we gedroegen ons als doorsnee toeristen.

4 mei - onderweg.

Gisteren gingen we lunchen bij Pasta&Pasta en dat was geen verkeerde keuze voor ons laatste middagmaal. Onderweg de auto nog volgetankt en de bandenspanning nagekeken en daarna alles onder de voortent afgedekt met oude lakens.

Vandaag hadden we nog ruim de tijd om de auto verder in te laden en dat viel reuze mee, we hadden zelf nog plaats over. Heel wat anders dan tijdens de heenreis toen elk hoekje werd volgepropt. Om 11u sloten we de poort achter ons en reden naar het noorden om na zo’n 350 km aan te komen in L’Ametlla de Mar.

Het inchecken ging vlot en we kregen meteen de sleutel van onze kamer. Het hotel is werkelijk zeer mooi, zowel van inrichting als van ligging. Er zijn verschillende zwembaden en het kleine baaitje is zeer gezellig, wel spijtig dat door het aangespoelde “zeewier” de stank niet uit te houden is. Ik veronderstel dat dit tegen het hoogseizoen wel opgelost zal zijn.

Bijna onmiddellijk na aankomst vertrokken we voor een wandeling van een zevental kilometers. Daarbij werden enkele caches gevonden en al snel was het tijd voor een aperitief. Het buffet in het hotel was overweldigend, echt zelden gezien : zoveel keuze en mooi gepresenteerd. Ik veronderstel dat we hier nog wel eens een keertje terugkomen.

2 mei - bijna weg.

We hebben een prachtig weekend achter de rug. Twee dagen volop zon, tegenwoordig is dat uitzonderlijk. Zaterdag fietsten we naar Alfaz want daar was een en ander te doen in het teken van de Creueta Fiestas. Een stuk van de hoofdstraat was afgezet en op het pleintje werd een paella gemaakt voor 650 mensen ! Voor 1 (één !) euro kon je een bonnetje kopen daarmee kreeg je dan (na een tijdje aanschuiven) een bord lekkere paella. De opbrengsten (veel kan dat niet zijn met zo’n prijs) gingen naar de voedselbank, ook mooi.

Gisteren gingen we nog eens naar dezelfde feesten. Eerst pikten we – ongewild – nog een stukje van de misviering mee en daarna kwamen jonge meisjes enkele traditionele dansen presenteren. Veel langer konden we niet blijven want om 13u30 startte Antwerp-Union en moesten we in café Panaché zijn. Net als vorig weekend tegen Club Brugge speelde rood-wit een van de betere wedstrijden van het seizoen maar ook nu bracht de strijdlust weinig op : 0-0. Ook de andere ploegen in PO1 scoorden niet en dus bleef de stand ongewijzigd.

‘s Avonds kwamen we terecht bij El Puente de Oro, één van de vele Chinese restaurants in de buurt. Zoals altijd heb je daar je buik vol voor heel weinig geld. Ik blijf denken dat al die winkels en restaurants een dekmantel zijn voor iets helemaal anders. Hoe kan je nu winst maken met zo’n belachelijk lage prijzen.

Vandaag zijn we stilaan begonnen met de voorbereidingen van ons vertrek. Woensdag vertrekken we hier om volgend weekend in Antwerpen te zijn. Afhankelijk van de wifi verbindingen onderweg krijg je dus de rest van de week helemaal niets te lezen, óf je krijgt regelmatig een nieuw verhaaltje.